علت تغییر رویکرد رنو در بازار ایران چه بود؟

به گزارش وبلاگ کارآفرین، اینکه رنو مانند دیگر برند های خودروساز خارجی تحت تاثیر تحریم های آمریکا علیه ایران قرار گرفته، کاملا عادی است، منتها نکته اینجاست که خودروساز فرانسوی در مقایسه با دور قبلی تحریم ها، رفتاری منفعلانه و دور از انتظار در پیش گرفته است.

علت تغییر رویکرد رنو در بازار ایران چه بود؟

تحریم های ایالات متحده آمریکا در شرایطی شرکت های خودروساز خارجی را از کشور راند که در این بین، رنویی ها رفتاری متفاوت از گذشته را بروز داده و گویا قرار است فراوری در ایران را به طور کامل متوقف نمایند.

اینکه رنو مانند دیگر برند های خودروساز خارجی تحت تاثیر تحریم های آمریکا علیه ایران قرار گرفته، کاملا عادی است، منتها نکته اینجاست که خودروساز فرانسوی در مقایسه با دور قبلی تحریم ها، رفتاری منفعلانه و دور از انتظار در پیش گرفته است.

طی سال های 91 و 92 که خودروسازی ایران با تحریم های بین المللی روبرو و شرکای خود را یک به یک از دست داد، رنویی ها با وجود کاهش سطح فعالیت شان در کشور، به طور کامل خروج ننموده و ارسال قطعات برای فراوری محصولات مربوط به خانواده ال 90را ادامه دادند. حتی با وجود آنکه مسائل موجود بر سر راه نقل وانتقال اقتصادی، اجازه نمی داد رنو پول خود را از خودروسازان ایرانی دریافت کند، این شرکت کماکان ماند و ارتباط خود را با صنعت خودروی کشور حفظ کرد.

در واقع اگرچه در دور قبلی تحریم ها، طناب پیوند رنو و خودروسازی ایران به مو رسید، اما پاره نشد و فراوری محصولات مربوط به خانواده ال 90 ادامه یافت. این درحالی است که با بازگشت تحریم های ایالات متحده آمریکا علیه خودروسازی ایران از نیمه مرداد امسال، رنو رفتاری متفاوت از گذشته را در پیش گرفت و چهره جدیدی از خود نشان داد.

آن طور که از شواهد و قرائن بر می آید و روند فراوری محصولات رنو در چند ماه گذشته نشان می دهد، خودروساز فرانسوی این بار عزمی جدی برای رفتن دارد و به احتمال فراوان، تا پیش از سرانجام امسال، فراوری محصولات این شرکت در ایران خودرو و پارس خودرو متوقف خواهد شد.

پس از آنکه دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا در اردیبهشت امسال خروج این کشور را از توافق هسته ای و برجام اظهار داشت، تعیین شد آمریکایی ها خودروسازی ایران را در اولویت بازگشت تحریم ها قرار داده اند، حتی زودتر از تحریم نفتی. بر این اساس، اداره خزانه داری آمریکا اظهار داشت تحریم های سختگیرانه علیه خودروسازی ایران از نیمه مرداد برمی گردد. در نظر دریافت این تحریم ها بدان معنا بود که هرگونه مراوده با خودروسازان و قطعه سازان ایرانی، ممنوع بوده و جرایم سنگینی را به دنبال خواهد داشت.

به فاصله کوتاهی پس از خروج آمریکا از برجام و وعده بازگشت تحریم ها، بیشتر خودروسازان خارجی، مستقیم و غیرمستقیم پیام دادند که امکان ماندن در ایران را نداشته و مجبور به رفتن هستند. این درحالی بود که رنو موضعی نسبتا متفاوت گرفت و اظهار داشت با وجود تحریم های آمریکا، در ایران خواهد ماند.

این خبر مهم را کارلوس گوسن مدیرعامل رنو-نیسان-میتسوبیشی در جمع سهامداران این ائتلاف خودروسازی اعلام و حتی تاکید نمود که ماندن رنو در دوران تحریم، می تواند در آینده به مزیتی بزرگ برای این خودروساز در بازار ایران تبدیل گردد. اظهارات گوسن موجی از امیدواری را بابت ماندن خودروساز معتبر اروپایی در ایران و ادامه فراوری محصولات خانواده ال 90 ایجاد کرد، اما به فاصله کوتاهی، رنویی ها تغییر موضع داده و خبر از رفتن دادند.

بنا به گفته مسوولان رنو، با توجه به بازگشت تحریم های آمریکا و بروز مسائلی از جمله محدودیت نقل وانتقال پول، این شرکت دیگر نمی تواند به فعالیت در خودروسازی ایران ادامه دهد. آن ها با بیان اینکه رنو می خواهد بازار از دست رفته ایران را در آفریقا جبران کند، از توقف ارسال قطعات خودرو به کشور تا سرانجام سال میلادی جاری خبر دادند. این پیام رنو به وضوح تعیین کرد خودروساز فرانسوی دیگر میل و انگیزه و توانی برای ماندن در ایران ندارد.

در ادامه، انتشار آمار فراوری خودروسازان داخلی نیز نشان داد تیراژ محصولات رنو در ایران به شدت نزول نموده و با ادامه روند فعلی، فراوری خانواده ال 90 در آینده ای نه چندان دور متوقف خواهد شد. طبق آمار منتشره، در مجموع تیراژ خانواده تندر90 (شامل تندر معمولی، پارس تندر، تندر اتومات و ساندرو) طی پنج ماه نخست امسال به 32 هزار و 600 دستگاه رسیده است. این آمار نشان می دهد تیراژ این خانواده نسبت به 5 ماه ابتدایی سال گذشته، حدود 44 درصد کاهش یافته، آن هم درحالی که روند فراوری محصولات رنو تا پیش از خروج آمریکا از برجام، مثبت بود.

هرچند مسائل داخلی نیز در نزولی شدن فراوری رنو بی تاثیر نبوده، با این حال وعده بازگشت تحریم ها و اجرایی شدن این وعده که به مختل شدن ارسال قطعات از خارج منجر شده، نقش اصلی را در این ماجرا دارد.

در اطلاعیه ای نیز که چندی پیش پارس خودرو (یکی از فراورینمایندگان محصولات رنو در ایران) منتشر کرد، به صراحت گفته شده بود فراوری خودرو های رنو (به دلیل مختل شدن تامین قطعات از ناحیه خودروساز فرانسوی) افت نموده است. آمار می گوید، 25 هزار و 902 دستگاه انواع تندر-90 و ساندرو در این شرکت به فراوری رسیده که نسبت به پنج ماه نخست سال گذشته، حدود 34 درصد کاهش را نشان می دهد. اوضاع البته در ایران خودرو نیز بهتر نیست و این خودروساز هم افتی بزرگ را در فراوری محصولات رنو به خود می بیند و با چالش تحویل رنو های ثبت نامی دست و پنجه نرم می کند. طبق آمار مربوط به پنج ماه نخست امسال، ایران خودرویی ها با توجه به تیراژ 6 هزار و 698 دستگاهی شان در فراوری تندر90، با کاهش حدود 64 درصدی روبرو شده اند.

هرچه هست، شواهد و قرائن نشان می دهد رنوی 2018، رنوی 2012 و 2013 نیست و این خودروساز فرانسوی قصد ندارد این بار مانند گذشته در کنار خودروسازی ایران بماند و فراوری محصولاتش را حتی در تیراژی اندک ادامه دهد.

ناتوانی رنو برای مقابله با تحریم.

اما چرا رفتار رنو تغییر کرد؟ چه شد این خودروساز معتبر اروپایی که تحریم های قبلی را تاب آورد و جاده مخصوص را ترک نکرد، این بار طاقت نیاورد و عطای بازار ایران را به لقایش بخشید؟

در پاسخ به این پرسش، دلایل مختلفی از سوی کارشناسان و فعالان صنعت خودرو مطرح می گردد، که در این بین، شدت و سختی تحریم های جدید و بی انگیزگی رنو اصلی ترین علل تغییر رفتار و ترک ایران از سوی این خودروساز عنوان می شوند.

تردیدی وجود ندارد که تحریم های آمریکا نقش محوری را در خروج رنو از ایران بازی می کند و مانند دیگر خودروسازان خارجی، این برند نیز توان مقابله با ترکش های تحریم را در خود نمی بیند و اگر هم ببیند، انگیزه ای برای تحمل سختی ها ندارد. به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، آمریکایی ها در دور جدید تحریم خودروسازی ایران، به دنبال بستن تمامی منافذ هستند تا هیچ خودروساز و قطعه ساز خارجی نتواند با ایرانی ها همکاری و مراوده داشته باشد.

مشکل بزرگی که تحریم های آمریکا ایجاد نموده، محدود کردن عملیات نقل وانتقال پول است، به نحوی که شرکت های خارجی عملا نمی توانند مراودات اقتصادی عادی با طرف های ایرانی داشته باشند. به عنوان مثال، همین رنو درحال حاضر امکان دریافت پول خود بابت ارسال قطعات به ایران را ندارد و بنابراین طبیعی است که برای ادامه همکاری سست گردد.

در این مورد، حسن کریمی سنجری کارشناس خودرو ضمن تایید تغییر رفتار رنو در دور جدید تحریم ها علیه خودروسازی ایران، به جهانی اقتصاد می گوید: شواهد نشان می دهد رنو قصد ماندن در ایران را ندارد و فراوری محصولاتش نیز تا چندی دیگر متوقف خواهد شد و دلیل این تغییر رفتار را می توان در سختی تحریم ها و بی انگیزگی این شرکت (برای ماندن در ایران) جست وجو کرد.

وی گفت: تحریم های جدید علیه خودروسازی ایران، بسیار جدی تر از گذشته است، چون منافذ ارتباط با خارجی ها بسته شده و حتی بعضی شرکت های چینی هم بابت ادامه همکاری دچار تردید شده اند. کریمی با بیان اینکه با وجود عدم خروج اروپایی ها از برجام، وابستگی سیستم اقتصادی جهان به آمریکایی ها مشکل ساز شده، اضافه کرد:ساختار بانکی جهان پیچیدگی زیادی دارد و معمولا انتهای هر اقدام اقتصادی در نهایت به آمریکایی ها ختم می گردد و همین موضوع، شرکت ها را از ادامه همکاری با ایران منصرف یا با تردید جدی روبرو نموده است.

این کارشناس ادامه داد: حتی گفته می گردد چینی ها و هندی ها که در اجرای تحریم های قبلی چندان پررنگ عمل نکردند نیز با تهدید و تطمیع آمریکا روبرو شده اند و این موضوع نشان می دهد شرکت های خارجی از جمله رنو کار بسیار دشواری برای ادامه همکاری با ایران دارند.

کریمی بر این باور است که تحریم های آمریکا، اقتصاد کلان کشور ها را نشانه رفته نه اختصاصا شرکت های آن ها را. به گفته وی، آمریکا به کشور ها می گوید اگر مثلا از ایران نفت بخرید، فلان شرکت تان را تحریم خواهم کرد، بنابراین طبیعی است که دست و پای کشور ها و شرکت های مختلف جهان برای ادامه همکاری با ایران سست گردد.

کریمی در پاسخ به این پرسش که شرکای رنو چه نقشی در خروج این شرکت از ایران دارند، گفت:به هر حال اینکه نیسان و میتسوبیشی به عنوان شرکای رنو در بازار آمریکا حضور دارند و احتمالا به واسطه تحریم، تحت فشار قرار گرفته اند نیز می تواند یکی از دلایل رفتن رنو باشد. رنو فعلا در بازار آمریکا حضور ندارد، اما نیسان و میتسوبیشی که شرکای آن هستند، در این بازار فعالیت می نمایند و بعضی معتقدند، آمریکایی ها رنو را از ناحیه این دو برند ژاپنی، بابت ترک ایران تحت فشار قرار داده اند. انگیزه رنو را دریافتد.

اما دیگر دلیل تغییر رفتار رنو در قبال ایران، بی انگیزگی این شرکت به دلیل اتفاقات اتفاق افتاده در دوران پسابرجام است. رنویی ها که در تحریم قبلی ایران را ترک ننموده بودند، با حصول توافق هسته ای و اجرایی شدن برجام، پروژه ای جدید را در کشور کلید زده و بر آن شدند تا به صورت مستقل در خودروسازی ایران فعالیت نمایند.

از همین رو، قراردادی مشترک میان این خودروساز با سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران و همچنین یک شرکت بخش خصوصی، منعقد و رنو به عنوان سهامدار اصلی معرفی گردید. امضای این قرارداد به معنای حضور مستقل رنو در خودروسازی و بازار ایران تلقی می شد و به تعبیر بعضی کارشناسان، این امتیاز ویژه، پاداش ماندن رنویی ها در ایران طی دوران تحریم بود.

این در حالی بود که مجموعه حواشی و سنگ اندازی های داخلی اجازه اجرایی شدن قرارداد رنو را نداد و در نهایت با تحریم دوباره خودروسازی ایران، قرارداد موردنظر عملا به بایگانی رفت.

حال گفته می گردد دلیل اصلی بی انگیزگی رنو برای ماندن در ایران و مقابله با تحریم ها، اجرایی نشدن همین قرارداد است، چه آنکه رنو میل چندانی به مشارکت مستقیم با خودروسازان ایرانی نداشته و فعالیتی مستقل را می خواهد. بنابراین، چون عملی شدن پروژه رنوی مستقل به واسطه سنگ اندازی های داخلی تقریبا غیرممکن می کند، رنو میل و انگیزه ای برای ماندن در ایران ندارد.

در این مورد، کریمی سنجری معتقد است که مسائل و حواشی داخلی، انگیزه ادامه فعالیت در ایران را از رنو گرفته است.

وی گفت:قراردادی که این شرکت با سازمان گسترش و بخش خصوصی منعقد کرد، در نوع خود مناسب بود، زیرا مالکیت را رنو در اختیار داشت و این موضوع می توانست به شکل گیری خودروسازی مستقل در ایران (به عنوان رقیبی جدی برای ایران خودرو و سایپا) یاری کند.

کریمی اضافه کرد: بنابراین وقتی این قرارداد اجرایی نشد، رنو نیز انگیزه اش را برای ادامه فعالیت در ایران آن هم با وجود تحریم های سختگیرانه، از دست داد. این کارشناس همچنین به ممنوعیت واردات خودرو به کشور نیز اشاره و تاکید نمود:رنویی ها به واسطه صادرات خودرو کامل، بازار مناسبی را برای خود در ایران فراهم نموده بودند که ممنوعیت واردات، این امتیاز را نیز از آن ها گرفت و انگیزه ماندن شان را بیشتر کاهش داد.

منبع: فرادید

به "علت تغییر رویکرد رنو در بازار ایران چه بود؟" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "علت تغییر رویکرد رنو در بازار ایران چه بود؟"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید