وقتی گربه ها موشک جنگی می شدند! - وبلاگ کارآفرین

به گزارش وبلاگ کارآفرین، کل ایده استفاده از حیوانات به عنوان مواد منفجره نیز در قرن دوازدهم در چین بسیار برجسته بود، جایی که گاو نر را به آتش می کشیدند تا پل ها و سایر سازه ها را بسوزانند. آن ها نیز از پرندگان برای آتش زدن دژ های دفاعی استفاده می کردند.

عصر قرون وسطی بدون شک جالب ترین زمان در تاریخ به دلیل خلاقیت های بسیار عجیب است که بسیاری از آن ها فراموش شده اند.

در دورانی که جنگ به چیزی کاملاً استاندارد تبدیل شد، هر کشوری در تلاش بود تا تاکتیک های نظامی و تسلیحاتی جدیدی را توسعه دهد که به آن ها مزیت را برای غلبه بر دشمنانشان بدهد. در اوایل قرن هفدهم نوع جدیدی از سلاح ساخته شد که ایده اتصال مواد منفجره به حیوانات را داشت، اما در مرحله آزمایشی، به نظر می رسید که گربه ها و پرندگان در مأموریت های انتحاری بهترین هستند.

چه کسی این مفهوم را بیان نمود؟

مردی که پشت این مفهوم واقع شده است، فرانتس هلم است که در قرن 16 و 17 استاد مواد منفجره و توپخانه اولیه بود. او در ارتش های رومن کارول پنجم، آلبرت پنجم، لودویک دهم و ویلیام چهارم جنگید. این نشان می دهد که او در دوره ای از زمانی که نبرد از شمشیر و سپر کلاسیک به نبرد های پیشرفته تر با استفاده از سلاح های آتش دوره اولیه تبدیل می شد، تجربه های رزمی زیادی داشت.

در سال 1535 هلم در واقع کتابی را بر اساس تجربه و تخصص خود در مورد جنگ منتشر کرد با عنوان Buch von den probierten Künsten (ترجمه از آلمانی: Book of Arts Practiced). در این کتاب قدیمی، شواهدی از استفاده از گربه ها و پرندگان به عنوان سلاح در آن دوران معاصر پیدا می کنیم.

در ابتدا، مورخان مدرن دقیقاً متوجه نشدند که هدف گربه موشکی در جنگ های قرون وسطی چیست، تا زمانی که میچ فراس نگاه بهتری به دست نوشته های به جا مانده از هلم انداخت. میچ فراس مدیر مجموعه های ویژه و خدمات تحقیقاتی دانشگاه پنسیلوانیا است.

گربه راکت در واقع یک موشک پرنده نیست، اما از آن برای آتش زدن قلعه ها و شهرک ها استفاده می شد. روش کار به این صورت است که گربه ای را از محله ای که می خواهید بسوزانید می برند، سپس کیسه ای را به پشت آن می بندند و با مواد محترقه پر می کنند. فیوز طولانی تری به آن وصل می شود تا گربه قبل از اینکه زنده بسوزد، وقت داشته باشد تا به محل استقرار برسد. هنگامی که گربه آتش می گرفت، آتش را در اطراف شهرک پخش می کرد و باعث آتش سوزی بزرگ می شد، به اندازه ای که نگهبانان را از هرگونه دشمن احتمالی که به شهرک حمله می کند منحرف کرد.

در اینجا پاراگراف از نسخه خطی است که به نوعی روند ذکر شده در بالا را توضیح می دهد: یک گونی کوچک بسازید... گونی را به پشت گربه ببندید، آن را آتش بزنید... و سپس گربه را رها کنید تا به نزدیکترین قلعه یا شهر بدود و از ترس به این فکر می کند که در کجا پنهان شود. به یونجه یا کاه ختم می شود و مشتعل می شود.

علاوه بر ظلم این مفهوم، از منظر نظامی، تاکتیک مبتکرانه است. همین کار در مورد پرندگان نیز انجام شد، اما کنترل آن ها دشوارتر و بسیار کمتر موثر بود. اگر ایده پرواز موشک را از بین ببریم، به نوعی شبیه گربه موشکی بدون اثر پیشرانه، بلکه فقط اثر انفجاری است.

اگرچه هلم ممکن است در واقع خالق این مفهوم نباشد، زیرا در اسناد تاریخی متونی وجود دارد که چنین گربه موشکی را از دوران کتاب مقدس توصیف می کند. در آن زمان ها حدود 300 دم روباه به گربه می پوشیدند که برای همین اثر به آتش کشیده می شدند.

کل ایده استفاده از حیوانات به عنوان مواد منفجره نیز در قرن دوازدهم در چین بسیار برجسته بود، جایی که گاو نر را به آتش می کشیدند تا پل ها و سایر سازه ها را بسوزانند. آن ها نیز از پرندگان برای آتش زدن دژ های دفاعی استفاده می کردند.

ما نمی توانیم این فناوری باستانی را همانطور که در طول جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار می گرفت، بنامیم. آلمانی ها مواد منفجره را روی سگ ها می بندند که پس از نزدیک شدن به یک تانک یا هر سازه دفاعی، منفجر می شوند. هیچ مدرک محکمی وجود ندارد که نشان دهد گربه ها واقعاً به این شکل استفاده شده اند، اما با دانستن نوع بشر و تاریخ وحشتناک ما در حالی که استفاده از حیوانات در جنگ در تاریخ مدرن را در نظر می گیریم، این گفته بسیار درست به نظر می رسد.