از دست لرزان مسئولان سینمایی تا جسارت مدیران تلویزیون - وبلاگ کارآفرین

به گزارش وبلاگ کارآفرین، روند تولید سریال و فیلم هایی درباره موضوعات امنیتی و اطلاعاتی طی سال های اخیر به مراتب جدی تر دنبال می شود، هرچند در صداوسیما و تولیدات سریالی با فراغ بالی بیشتر به این موضوع پرداخته می شود.

گروه فرهنگی وبلاگ کارآفرین: تلویزیون پس از پخش سریال هایی همانند تعبیر وارونه یک رویا، پازل، گاندو، ترور خاموش و ... که همگی مروری بر موضوعات امنیتی، ملی و اطلاعاتی داشتند و خصوصا به دلیلی استقبالی که از جانب مخاطبان به خود دیدند، به نظر رویه جدیتری را در ساخت این تولیدات نمایشی در دستور کار گذاشته است.

البته که سابقه این مجموعه ها را باید در سریال های پلیسی جستجو کرد؛ از این جهت که این ها بودند که کم کم جهت را برای ساختن درباره موضوعات حساس تر باز کرده اند. با ذکر این موضوع که زمانی رفتن به سمت سوژه های امنیتی و حساس، تابویی نانوشته بود یعنی جراتی مضاعف می خواست و هر فیلمسازی هم، نه تنها توان ساخت اینجور فیلم و سریال ها را نداشت بلکه از حواشی کار هم می ترسید.

با این حال گویا جهت برای چنین آثاری نه در سینما، خصوصا در تلویزیون هموارتر است، و باید دید همچنان می توان دست روی قصه های امنیتی و اطلاعاتی گذاشت تا بدین گونه جذابیت های تولیدی سیما در یک طرف ماجرا دوچندان شده، و در عین حال اقتدار نظام در حل و فصل و موشکافی اینجور سوژه ها را نمایش داد؛ و یا اینکه این قصه نیز کم و کمرنگ تر می گردد؟ این نکته را نیز باید مدنظر داشت که قطعا سریال و فیلم های خوش ساخت از این ماجراها، بیننده ای دوچندان دارد.

همچنانکه آخرین مصداق این نوع سریال ها به ترور خاموش ساخته احمد معظمی بر می گردد که با روایت پرونده امنیتی در حوزه مواد مخدر و قاچاق انسان روی آنتن رفت و گویا قرار است سری دیگری هم از آن ساخته گردد.

بنا بر این گزارش، سری اول سریال ترور خاموش به تهیه کنندگی ابوالفضل صفری با استقبال نسبی مخاطبان روبرو شد و بر همین اساس هم با برنامه ریزی صحیح مسئولین سیما قرار است مراحل پیش تولید این سریال بزودی آغار گردد، بنا بر شنیده ها ساخت فصل دوم ترور خاموش احتمالا به سال آینده کشیده خواهد شد.

سیما یا سینمایی لرزان در تولید آثار امنیتی؟

بنابراین طی سال های اخیر روند تولید این سریال و فیلم ها جدی تر دنبال می گردد؛ هرچند در صداوسیما با فراغ بالی بیشتر به این مسئله پرداخته میگردد اما در سینما با ترس و لرزی مضاعف تر سراغ این موضوع میرود، گرچه نقدها به تولیدات سیما، همیشه به دلیل موضع گیری های خاص دولتی ها و مسئولین رده های مختلف، با حاشیه همراه بوده و این امر گریزناپذیر است.

با این حال، چون روند مجوز ساخت و نمایش، منفک از خود تلویزیون نیست و نیازی به بروکراسی دولتی هم معمول ندارد، چه بسا ساخت تولیدات نمایشی در سیکل بهتر و سهل تری قرار می گیرد. در عین اینکه به نظر دست همکاری نهاد های امنیتی نیز به سوی تلویزیون درازتر است که این قطعا حاکی از اعتمادی بوده که طرفین به یکدیگر دارند.

با این حال در سینما کمتر و به اصطلاح جسته و گریخته می توان اشاراتی داشت؛ از به رنگ ارغوان گرفته که چندین سال به محاق رفت و یا همین الان دیدن این فیلم جرم است که مصداقی از این فیلم های تر و تازه است که بعد از یک سال و حتی با وجود داشتن پروانه نمایش، اما با سد منع اکران روبروست. این دست به عصا بودن و تزلزل، نه فقط در تولید و اکران، حتی گریبانگیر جشنواره زدگی نیز بوده، بطوری که سعی می کنند با ضریب ندادن به این آثار، لایه محافظه کاری به خود بگیرند.

با این حال به نظر می رسد واکاوی و علنی کردن برخی تلاش های نهاد ها و فعالان سیستم اطلاعاتی و امنیتی کشورمان، لااقل برای نمایش عرضه اندام آنان، اینقدر لازم و واجب باشد که جدیت در ساخت فیلم و خصوصا سریال هایی با این قصه ها را در اولویت گذاشت؛ تیری دو سر نشانه که هم به نفع رسانه های جمعی تصویری مثل تلویزیون و سینما، و هم اقتدار نظام است به شرطی که سوژه را سر سری نگرفت و برای تصویرسازی تعاملی دوطرفه و با حسن نیت داشت.